Lunes, Setyembre 15, 2025

Dasal para sa mga makasalanan na may puso't bato

Mensahe kay Valentina Papagna sa Sydney, Australia noong Agosto 6, 2025

Kagabi, alas singko ng umaga, hindi ako makatulog dahil sa sakit sa aking paa. Dasal ang Aking Mabuting Hesus at Ang Santo Rosaryo, at sinabi ko, “Inaalay ko ang mga dasal at pagdurusa para sa lahat ng mga makasalanan, lalo na sa kabataan.”

Nagpakita si Anghel at kinuha niya ako papuntang Simbahan, buong loob nito ay nakapagtitibay ng isang radyanteng liwanag.

Makikita ko ang magandang, matangkad na paring naghahanda para sa Misa. Ang pari ay lahat aglow.

Nagpakita sa aking kamay ang isang tasan ng maliit na bato, na dinala ko papuntang Simbahan. Naupo ako sa isa sa mga panko na naghahawak ng tasan ng bato. Lahat sila ay pareho ang laki. Nakaupo malapit sa akin ang isang maayos na babae na suot buong puti, at may iba pang tao rin doon.

Sinabi ni pari, “Hindi ko ipagdiriwang ang Misa at ibibigay sayo ang Banal na Komunyon. Kailangan mong dalhin ang mga maliit na bato sa Sakristiya upang maipagpala nila, at pagkatapos ay makakakuha ka ng Banal na Komunyon.”

Nagbalik ako sa babae nakaupo malapit sa akin at sinabi ko, “May tasan akong puno ng mga maliit na bato. Hindi ko maalala ang anumang tao na nagsasalita tungkol sa pagdadalhan ng maliit na bato sa Simbahan upang mapagpalaan. Gusto mo bang kumuha ng ilan sa mga ito mula sa aking tasan? ”

Nakita ko siyang nag-iisip muna, pero sinabi niya, “Okey, maari mong ibigay sa akin.”

Kinuha ko ang isang kamay ng mga bato at ibinigay ko sila.

Sinulit ni babae, “Mula sa Cambodia ako, at gustong sabihin sayo na Australia ay napakasukat.”

“O!” sinabi ko.

“At Amerika pa rin mas masama! Mas marumi,” ipinagpatuloy niya. Ang sukat na tinutukoy ng babae ay ang kasalanan.

Tanong ko, “Anong tungkol sa Cambodia?”

Sinabi niya, “Oo hindi, Cambodia ay hindi ganun ka-sukat o marumi.”

Biglaang tumindig lahat ng mga tao at nagmartsa papuntang Sakristiya upang makita ang pari. Sumama ako sa kanila.

Nagngiti si pari, “Ilagay mo sila,” nang sabihin na kami lahat maglagay ng ating tasan sa isang maliit na stand malapit doon. Ginawa ko iyon, nakita kong ang aking tasan ay pinakamalaki.

“Mapapalaan sila,” sinabi niya.

Sinabi ko sa pari, “Ama, hindi ko maalala na sa Simbahan kayo nagdadalhan ng bato para mapagpala bago ang Banal na Komunyon. Sino ang nagsimula ng ideya na gawin iyan? Hindi ito ang Katoliko Pananampalataya.”

Matapos kong sabihin ang mga salita sa pari, lumabas ako mula sa Simbahan at agad siyang sumunod. Hindi ko nakita ang iba pang tao, ni rin kami nakatanggap ng Banal na Komunyon.

Muli, inulit ko ang aking mga alala tungkol sa bato at sinabi ko, “Ama, hindi ko maalala na nagdadalhan ako ng bato papuntang Simbahan. Ano ang ibig sabihin nito?”

Nakangiti siya habang sumagot, “Oo, oo, noong 1700s, mayroong isang paring gumaganap ng pagpapala sa maliit na bato, pero lahat naman ay gawa ni Dios.” Sinabi niya ang pangalan ng pari, subalit hindi ko maaalala.

Sinabi ko sa pari, “May isang babae sa Simbahan mula sa Cambodia at sinabi niyang malaki raw ang kaguluhan at kalat ng Australia at mas mahirap pa ang Amerika.”

Nakangiti siya at sabi niya, “Huwag ka na mag-alala tungkol diyan.”

Sinabi ko, “Hindi ko alam — nagpapabalik-balik lang siyang sinasabi sa akin. Ano ba ang iisipin mo dito?”

Sumagot siya, “Oo, dapat tayong manalangin para sa Australia at dapat rin tayo manalangin para sa Amerika.”

Pinakita niya sa akin ang isang gusali na nasa proseso ng pagtatayo. Sabi niya, “Tingnan mo ito. Tingnan ka, nagpapatayo lang sila at patuloy pa rin, at iyon ang gumagawa sa kanila na malinis at maputi. Hindi nila pinapansin ang dasal, kundi materialismo — gustong-gusto nilang mas marami pang mga bagay. Nag-aalala lamang sila kung ilan pang bahay ang matatayo.”

Nakangiti siya buong oras at sinabi sa akin na huwag mag-alala ng sobra dahil alam niya na nag-aalala ako tungkol sa bato — sinusubukan niyang maaliwanagan ang aking loob.

Inihatid ko naman ng Anghel papunta sa bahay.

Nalaman kong pagkatapos, matapos ipahayag ni Espiritu Santo sa akin, na ang mga bato ay kumakatawan sa mga puso ng tao na aking inaalay kay Panginoon ko noong araw-araw kong dasalan. Patuloy pa rin siyang tinatanggap sila at Siya ay magpapala sa kanila dahil may pag-asa palagi na bubuksan ang kanilang puso.

Source: ➥ valentina-sydneyseer.com.au